2009

INTIM QUIOSC
15-25 Octubre 2009

Póster-flyer del 1º Festival Lilliput 2009

LUIS BISBE (Màlaga, 1965)

CAT
Cada dia sense interrupció:
Bonsuccés, 13: Descamuflatge, instal·lació

L’intervenció de l’artista consisteix en jugar amb els colors blanc i toronja d'un objecte trobat dins d’aquesta antiga joieria, i expandint-los a tot el seu entorn. D’entre les seves exposicions cal destacar les seves mostres individuals a la Fundació Miró i l’antic CASM (Barcelona), la Casa Encendida (Madrid) i el Patio Herreriano (Valladolid).

ENG 

Everyday without interruption:
c/ Bonsuccés 13: Decamouflage, installation.
The intervention of the artist consists in playing with an object found in the space, a cleansing spray, and expanding its two colours, orange and white, onto the whole environment. Among his exhibitions are to be stressed out his solo shows at the Miró Foundation and the ancient CASM (Barcelona), the Casa Encendida (Madrid) and Patio Herreriano (Valladolid).


JOANA CERA (Barcelona, 1965) 

CAT
Cada dia de les 7 h a la mitjanit:
Petritxol, 10: Ja no hi ha temps, instal·lació amb video

Preocupada per la importància de prendre bones decisions que responguin a tantes catàstrofes ecològiques i trastorns polítics que ens fan impotents, l’artista proposa aquí un espai de meditació a partir d’objectes que modelen el nostre entorn. S’apropia de la immensitat d’aquestes qüestions filosòfiques relatives al temps i a l’infinit, fent ús de mesures molt petites com a metàfores. Artista de la Galeria masART, ha exposat en col·lectives en diferents centres d’Europa i Nova York.

ENG 

Everyday from 7 am to midninght:
Petritxol 10: No More Time, installation
Worrying about the importance of making the right decision and respond to so many ecological catastrophes and political troubles we are powerless about, the artist here offers a space for meditation using objects that shape our environment. She grasps the immensity of such philosophical quest on time and the infinite, using smallest instruments of measure as metaphors. Represented by the masART Gallery, she has exhibited in collective shows in various art centres in Europe and New York.

> JAVIER PEÑAFIEL (Saragossa, 1964)

CAT
Cada dia sense interrupció:
La Rambla, 116: La millor Barcelona del món, una experiència expropiada, instal·lació amb veu de l’artista
La instal·lació que presenta en aquesta antiga oficina de canvi de divises s’alimenta del seu passat mitjançant la figura de l’Egolactante, en la que hi porta treballant des de 1997, i que vol representar la imatge més narcisista de l’artista. El ninot ens mira sorprès darrera del vidre del mostrador, posant atenció a les estranyes transaccions que allà hi tenen lloc. En particular, a l’espontània reacció del públic visitant davant d’un extravagant artefacte construït a partir de recanvis d’aspirador i globus daurats, en una crítica irònica d’aquella Barcelona que s’amaga darrera dels esforços d’una ‘Barcelona neta’ i de la càbala muntada en contra de la prostitució a La Rambla. Representat per la galeria Joan Prats, les seves últimes exposicions personals usen referents teatrals per a discursos poètics i filosòfics, i van tenir molt èxit tant a Berlín, Lisboa, Madrid, com a l’última Bienal de São Paulo.

ENG 

Everyday without interruption:
La Rambla 116: The Best of the World’s Barcelona: Expropriating Experience. Changes, installation with voice work
The installation he presents – in what used to be a money exchange office – goes back to his past artworks. The topic of narcissism is highlighted though the work known asEgolactante. This is a work that began in 1997. A doll looks at us in surprise beside the desk window, attentively looking on at the strange transactions being occurring there. It oversees the spontaneous reactions of the visitors confronting the extravagant artifact constructed out of aspirator refills and golden balloons. Ironically, it forms a critique of the contrived image of a “clean Barcelona”, and the media prosecution of prostitution at the Rambla. Represented by the Joan Prats Gallery, his last solo work shows used theatrical supports for the investigation of that which is both poetic and philosophical in nature – a work widely successful in Berlin, Lisbon, Madrid, and the recent São Paulo Biennial exhibition.


ALEXANDER PILIS (Rio de Janeiro, Brasil, 1954) 
CAT
Cada dia sense interrupció: Sant Pau, 19/Rambla del Raval, 8/Sant Pau, 28/Petritxol, 9
Memento Mori, instal·lacions

Estem davant d’un arquitecte atípic, format a Toronto i resident a Barcelona durant dècades. Des dels seus primers projectes es decantà per la investigació sobre la relació entre arquitectura, art, ciència i percepció. De la sèrie d’intervencions artístiques Lilliput que s’han realitzat, aquesta és l’única que utilitza el quiosc com a suport. Sense ocupar-lo ni reactivar-lo, sinó posant l’atenció cap a aquells altres quioscs en estat de deixadesa o abandó. Davant dos quioscs planta una placa funerària amb l'inscripció “Memento Mori” en record de la vida passada d’aquests. I la seva altra intervenció, en dos altres quioscs, consisteix en cobrir amb un vel la seva superfície exterior, així com antigament s’acostumava fer amb els mobles quan un marxava de casa per un llarg període, a fi de protegir-los. De les seves exposicions, destaquen les realitzades per la Fundació Tàpies (Barcelona), La Panera (Lleida), el Royal Ontario Museum (Canadà), i les seves participacions a la Bienal de São Paulo.

ENG 

Everyday without interruption:
Sant Pau 19 and Rambla del Raval 8 / Sant Pau 28 and Petritxol 9: Memento Mori, installation works
Here we are witness to an atypical architect.  Having graduated in Toronto, he came to reside in Barcelona for over twenty years. Back from his earliest projects, he’s proved to be an avid researcher of the connections between architecture, art, science and sensory perception. In the midst of all the artistic Lilliput interventions that have been realized, his are the only ones that use the kiosk as a support. Without occupying it or reactivating it, he would rather focus his attention on those other kiosks in a state of abandon. In front of two kiosks he places a “Memento Mori” in memory of their past ‘lives’. His other intervention consists of covering the exterior surface of the kiosk with a white veil, such as the ones used for covering rarely used furniture. Of his many shows, of special note are his works for the Tàpies Foundation (Barcelona), the  Panera (Lleida), the Royal Ontario Museum (Canada), and his participation in the São Paulo Biennial.


FRÉDÉRIC TCHORBADJAN (Tolosa, França, 1955)  

CAT
Cada dia sense interrupció:
Ferran, 19: Spin Balls, instal·lació

Navegant entre el dibuix a mà i instal·lacions monumentals, la seva obra transmet la meticulositat i la precisió amb què han estat treballades, a més de les hores de dedicació que s’hi han destinat. Els seus complexos entramats han provocat la seva proximitat, alhora que comparació, amb principis propis de les matemàtiques i de la teoria del caos. Amb motiu del festival, Frédéric, acostumat a la bidimensionalitat, sigui del paper o de la paret, projecta per primer cop una instal·lació en 3D. El material utilitzat, boles americanes procedents de cotillons, ens remet a la celebració i la satisfacció de recuperar els quioscs d’escala per un ús artístic. Les seves obres figuren en importants col·leccions públiques i privades dels Estats Units.

ENG 

Every day without interruption
c/ Ferran 19: Spin Balls, installation
Shifting between hand drawings and monumental installations, his artwork conveys the same meticulous sense of precision it is created with, apart from the hours of dedication it received. His complex grids have him relate to, and compared with, proper principles of mathematics and the chaos theory. For the festival, Frédéric has left his usual bidimensional practice –whether it be made on paper or on the wall – and presents his first 3D installation. The material he uses – party-popper balls – refers to the celebration and satisfaction of recovering the staircase kiosks for an artistic use. His works figure among important private and public collection in the United States of America.
 

Companyía ENCO.RE (França): KATJA FLEIG (Konstanz, Alemanya, 1968) i STÉPHANE LAFFÉACH (França, 1974) 


CAT
Dimecres 21 a les 19 h, Divendres 23 a les 19 h, Dissabte 24 Octubre a les 18 i 19 h:
Call, 11: K.F. nascuda el febrer, dansa i música electrònica en viu (20')

Amb més de 15 anys col·laborant amb les millors companyies de dansa contemporània i teatre franceses, la Katja va fundar la seva pròpia companyia en 2003. Es val de l’arquitectura no només com marc de la seva obra, sinó com lloc de trobada. L’espai públic li permet incloure l’espectador espontani, abans transeünt, a la seva obra i interactuar amb ell. Gestos improvisats, quotidians en la seva forma, però plens de contundència i subtilesa, completen les seves peces, acompanyades de la música en viu de Stéphane Lafféach.
Happenings: dijous 15 Octubre 2009 a les 19 a 21 h I dijous 22 Octubre 2009 de 18 a 20 h


ENG 

Wednesday 21 at 7 pm, Friday 23 at 7 pm, Saturday 24 October at 6 and 7 pm:
c/ Call 11: K.F. Born in February, live dance and electronic music (20')
After more than 15 years collaborating with the best French contemporary dance and theatre companies, Katja founded her own company in 2003. She takes use of architecture not as a mere framework but as a place of encounter. The public space allows her to include the spontaneous spectator, former pedestrian, into her work and interact with them. Improvized gestures from the everyday life complete her performances with forceful subtlety, together with Stpéhane Lafféach’s live music.
Happenings: Thursday 15 October 2009 from 7 to 9 pm And Thursday 22 October 2009 from 6 to 8 pm.


MIGUEL CONEJEROS (La Unió, Xile, 1969) 


CAT
Enregistrament difós la resta dels dies:
Bonsuccés, 12: Del interior al exterior, en homenatge a John Cage, música experimental i happening sonor (110')

Als ’80 va ser un dels fundadors de la mítica banda de punk xilena Pinochet Boys. A l’actualitat experimenta amb sons ambientals i electrònics sota el pseudònim de Fiat 600. La seva música s’ha escoltat al Sónar, el LEM, i en diferents espais alternatius de Barcelona, Viena, Londres i Hamburg. Influenciat per l’esperit Lilliput, vol indagar a través de la seva peça sonora els indrets i els límits d’allò públic i allò privat. Amplifica l’espai interior del quiosc, tots aquells sons que tenen lloc entre la quiosquera i els seus clients i visitants, transmetent-los a l’exterior, a temps real durant dos happenings, i difonent un enregistrament la resta dels dies.

ENG 

Sound recording the rest of the time:
c/ Bonsuccés 12: From the interior to the exterior. A homage to John Cage, Experimental music and sound happening (110')
He was one of Pinochet Boys mythic punk Chilean band back in the Eighties. Now he is experimenting on environmental and electronic sounds under the pseudo Fiat 600. He performed his music at the Sonar, LEM, and various alternative spaces in Barcelona, Vienna, London and Hamburg. Endorsing the Lilliput spirit, he investigates with his sound piece the place and limits of the public and private realms. He amplifies the interior sound of the kiosk, all the noises the kiosk owner and their clients or visitors make, retransmitting them onto the exterior, in real time during two happenings, and issuing a recording the rest of the time.


> MARION ADÈLE (Paris, França, 1971)
Antecámara, actuació teatral (90')

CAT
Dissabtes 17 i 24 d’octubre 2009 a les 16  h:
Recorregut teatral entre els Quioscs Lilliput, començant a La Rouge (Rambla del Raval, 10)

A la porta dels Quioscs Lilliput la Marion Adèle presenta textos escollits en el repertori teatral i litterari més ample (de Beckett a Joan Brosa passant per Minyana i Koltès). Actúa amb el Carles Aguilar (Associació teatral La Clau) i la Montserrat Masó sobre un escenari mòbil, el mateix tricicle Sangre, així accentuant la importància del recorregut i la mobilitat del Festival Lilliput.

ENG 

Saturdays 17 and 24 October 2009 from 4 to 7 pm
Route between the Lilliput Kiosks, starting from La Rouge (Rambla del Raval, 10):
Antechamber, theatrical performance
At the Lilliput Kiosks’ door, Marion Adèle presents a selection of texts from the largest theatrical and literary repertoire – from Beckett to Koltès passing by Minyana and Joan Brossa). She performs with Carles Aguilar and Montserrat Masó on a mobile stage (aka Sangre tricycle), speaking to the idea of travel and discovery at Festival Lilliput.

 

PROGRAMA GENERAL
CAST


15-25 Octubre 2009

Inauguración pública en el bar La Rouge el jueves 15 de octubre a las 20.30h

Todos los días, las exposiciones:


>La Rambla, 116: Javier Peñafiel (España), instalación
>Bonsuccés, 12: Luis Bisbe (España), instalación
>Bonsuccés, 13: Miguel Conejeros (Chile), instalación sonora
>Sant Pau, 19
>Sant Pau, 28
>Rambla del Raval, 8
>Petritxol, 9
>Alexander Pilis (Brasil), instalación en fachada
>Ferran, 19: Frédéric Tchorbadjian (Francia), instalación
>Petritxol, 10: Joana Cera, instalación con vídeo
>Call, 11: Compañía ENCO.RE (Francia), danza y música electrónica en vivo

La Ruta Lilliput se hace con mapa en mano, a pié o en bicicleta.

Más información sobre las instalaciones y performances: Aquí

Jueves 15 Octubre 2009, 19h Ruta Lilliput guiada por Patricia Ciriani
Punto de encuentro: bar La Rouge (Rambla del Raval, 10)
20.30h Brindis con cava a la vuelta en La Rouge

Viernes 16 Octubre, 19h Librería La Central del Raval
Lectura performativa de Javier Peñafiel, y mesa redonda con Frédéric Tchorbadjian, Luís Bisbe, Joana Cera

Sábado 17 Octubre 2009, 16-18h Ruta Lilliput

Recorrido teatral coreografiado de un quiosco al otro,

concebido por Marion Adèle con Carles Aguilar y Montserrat Masó

Más información: Aquí

Miércoles 21 Octubre 2009, 19h Librería La Central del Raval

Mesa redonda con los quiosqueros y la antropóloga Nadja Monnet. Escuchar la grabación

Jueves 22 Octubre 2009, 18-20h Quiosco c/ Bonsuccés 12

Happening en homenaje a John Cage

Jueves 22 Octubre 2009, 22h-medianoche La Rouge

DJ Fiat 600 aka Miguel Conejeros

El bar La Rouge (La Rambla del Raval, 10) se transforma en quiosco de información del festival, con proyección de las obras de los artistas y los dos cortometrajes producidos. El lugar donde conocer a los artistas y el equipo, con un Menú Lilliput al mediodía con ensalada, plato, postre y cereza por solo 6 €!

Más información sobre los eventos en La Rouge: Aquí

Spot del festival 2009



Pasó dos veces al día en Barcelona Televisió, del sábado 17 hasta el sábado 24 de octubre 2009, gracias a un convenio pasado entre BTV y el Institut Català d'Antropologia.
Y se proyectó en continuo, durante todo el festival en La Rouge (bar de la Rambla del Raval 10).
Director Lluís Hereu
Intérpretes Javier Carreté, Lawrence Witty, Marion Adèle, Jordi Fernández
Quioscos presentados Ferran 41, Hospital 54, Ferran 19, Plaça Universitat 8, Riera Alta 60-62.
Se puede mirar nuestras producciones audiovisuales AQUÍ en el canal vídeo del Festival Lilliput 


8 Artistas para 10 Quioscos Lilliput


Artistas visuales
Luís Bisbe (Málaga, 1965)   ·   Descamuflaje, instalación, C/ Bonsuccés 13 <L1, L3> Plaça Catalunya



Descamuflaje
Luís Bisbe, Descamuflaje, c/ Bonsuccés 13, Barcelona © Frédéric Tchorbadjian
Juega con objetos de la vida cotidiana, desviándolos de su función esencial y activándolos poéticamente mediante la modificación del espacio que los envuelve. Ha tenido exposiciones individuales en museos y centros de arte de primer orden en España, como el antiguo CASM y la Fundació Miró (Barcelona), la Casa Encendida (Madrid) y el Patio Herreriano (Valladolid).
Joana Cera (Barcelona, 1965)   · Ya no hay tiempo, instalación, C/ Petritxol 10 <L3> Liceu
Por medio de barro, números y animación vídeo, configura un paisaje meditativo claustrofóbico inspirado por sus preocupaciones ecológicas y filosóficas. Es artista de la Galería MasART, con exposiciones colectivas en diferentes centros de Europa y Nueva York.

Javier Peñafiel (Zaragoza, 1964)   ·   La mejor Barcelona del mundo. Una experiencia expropiada, instalación, Las Ramblas 116 <L3> Liceu

La mejor Barcelona del mundo, una experiencia expropriada
Javier Peñafiel, La mejor Barcelona del mundo, Les Rambles 116, Barcelona © Pau Majó i Codina
Construye pequeñas piezas teatrales basadas en textos mitad poéticos y mitad filosóficos,de fina ironía crítica, pero con los que siempre invita al buen humor. Es artista de la galería Joan Prats y su última participación destacada fue en la bienal de São Paulo (2008).
La instalación que presenta en esta antigua oficina de cambio de divisas, se alimenta de su pasado, por medio de la figura del Egolactante, en el que lleva trabajando desde 1997 y que quiere representar la imagen más narcisista del arte. El muñeco nos mira asombrado tras el vidrio del mostrador, poniendo atención a las extrañas transacciones que allí tienen lugar. En particular, a la espontánea reacción del público visitante, ante una extravagante artefacto construido a partir de recambios de aspirador y globos de colores, en un crítica irónica a aquella Barcelona (o "la mejor Barcelona del mundo") que se esconde tras los esfuerzos institucionales de limpieza con ‘Barcelona neta’ y especialmente, con motivo de los últimos episodios de prostitución en Las Ramblas.
Frédéric Tchorbadjian (Tolosa, Francia, 1955)   ·   Spin Balls, instalación, C/ Ferran 19 <L3> Liceu
© Frédéric Tchorbadjian

© Frédéric Tchorbadjian
Crea dibujos de complejos entramados que se aproximan a principios matemáticos y propios de la teoría del caos. Por primera vez se lanza en una proyección tridimensional de sus dibujos, usando bolas americanas para un puntillismo fiestero. Sus obras figuran en importantes colecciones públicas y privadas de Estados Unidos.
Alexander Pilis (Rio de Janeiro, Brasil, 1954)   ·   Memento Mori, intervención en las fachadas, C/ Sant Pau 19, Sant Pau 28, Rambla del Raval 8, Petritxol 9 <L3> Liceu

Obra de Alex Pilis
© Pau Majo i Codina

© Marcela Espejo
Arquitecto atípico, ha fundado y dirigido diferentes proyectos que investigan la relación entre arquitectura, arte, ciencia y percepción. Para Lilliput, decida magnificar con dos obras repetidas dos veces, la desaparición programada de los quioscos de escalera. De sus exposiciones, destacan sus muestras en la Fundació Tàpies (Barcelona), La Panera 
(Lleida), el Royal Ontorio Museum (Canadá), y sus participaciones en la Bienal de São Paulo.
Artistas escénicos
Miguel Conejeros (Chile/España) - aka DJ Fiat 600 - Música electrónica experimental

Miguel Conejeros
© Pau Majo i Codina
Interesa mostrar la relación y comunicación interna/externa que ocurre en este espacio privado/público de intercambio social y comercial; que es también centro de soledad y tedio del anfitrión.
Acciones íntimas que se exteriorizan. No hay historias pequeñas.
El vínculo entre este mundo íntimo particular (interior del quiosco), y el mundo público (exterior, la calle), aquí está planteado a través del derrumbe imaginario de las paredes y muros perimetrales del lugar por medio de su propia huella sonora.
La intimidad cotidiana se respira desde el sonido de los movimientos; el ruido de los objetos, las voces, los murmullos, los diálogos; y de todas las acciones que influyen e intervienen en el rango dinámico audible; siendo siempre determinante la presencia de sus temporales visitantes.
Definitivamente es inquietante penetrar estos "interiores" y contemplarlos con la curiosidad del intruso que escucha detrás de la puerta; del que observa con oídos.
Se entiende que los espacios son concebidos por cada uno de sus habitantes como universos personales, no solo en su estado físico sino emocional; no de acuerdo a los objetos que lo pueblan, sino de acuerdo a la vida que se desarrolla dentro del lugar.
Este ejercicio experimental; acto básicamente musical, no de representación de la realidad, sino de presentación de la misma por medio de la manipulación del sonido, posee el carácter efímero y precario de estos lugares adapatados a fines para los cuales no fueron concebidos; como si se tratase de la apropiación pública forzada de una realidad intrínsecamente íntima.
De adentro hacia fuera. El interior siempre se exterioriza.
(texto de Miguel Conejeros)
Compagnie enCo.re Katja Fleig y Stéphane Lafféach (Francia) - Danza y música electrónica

Katja Fleig bailando en c/ Call 11
© Pau Majo i Codina

Katja Fleig 21 oct 09 nº1
© Pau Majo i Codina

Katja Fleig 21 oct 09 nº2
© Pau Majo i Codina

Katja Fleig 21 oct 09 nº3
© Pau Majo i Codina

Katja Fleig 21 oct 09 nº4
© Pau Majo i Codina

Katja Fleig 21 oct 09 nº5
© Pau Majo i Codina

Katja Fleig 21 oct 09 nº6
© Pau Majo i Codina

Katja Fleig 21 oct 09 nº7
© Pau Majo i Codina

Katja Fleig 21 oct 09 nº8
© Pau Majo i Codina

Katja Fleig 21 oct 09 nº10
© Pau Majo i Codina

Katja Fleig 21 oct 09 nº11
© Pau Majo i Codina

Katja Fleig 21 oct 09 nº12
© Pau Majo i Codina
Obra creada en Rennes en 2009, para Les Champs Libres. Su reinterpretación se realizó en el Quiosco Lilliput de c/ Call 11, los días miércoles 21, viernes 23, y sábado 24 a las 18 y 19h. Dura unos 20 minutos e implica la participación de los espectadores.
> Con el apoyo de Diapasound para el equipo de música, Hangar para los altavoces, y Pau Majó i Codina para el equipo de vídeo y su disponibilidad a filmar y fotografiar el espectáculo.


Recorrido teatral de los Quioscos Lilliput

Marion Adèle (Francia, 1971) con la ayuda de Carles Aguilar (Compañía teatral La Clau) y Montserrat Masó, ha creado un recorrido puntuado por pequeños espectáculos delante de 5 de los Quioscos Lilliput.

Recorrido teatral Lilliput
© Jordi Vilas
El recorrido ha sido pensado y fue realizado el 17 de octubre 2009 siguiendo las siguientes estaciones:
- Sant Pau 28: Bernard-Marie Koltès, La noche justo antes de los bosques (Francia, 1988)

© Patricia Ciriani
© Jordi Vilas
- Ferran 19: Samuel Beckett, Esperando a Godot (Francia, 1948)
- Petritxol 9 y 10: Philippe Minyana, Habitaciones (Francia, 1988)
- La Rambla 116: poesías (de Carles Aguilar, et alli.)

recorrido teatral en La Rambla 116
© Patricia Ciriani
- Bonsuccés 12 y 13: Joan Brossa

Recorrido teatral c/ Bonsuccés 12 y 13
© Frédéric Tchorbadjian
Pero la Guardia Urbana interrumpió la recitación poética de La Rambla por motivo que perturbábamos el flujo regular de los transeúntes. Entonces tuvimos que cancelar la estación de La Rambla.
Y como la lluvia había hecho cancelar la performance de danza del 21 de octubre, esa misma fue pospuesta al sábado 24 a las 18h. El recorrido se tenía que acabar ahí logicamente, con lo cual se canceló la estación en c/ Bonsuccés 12 y 13 para no desviar la ruta del c/ Call 11. El 24 de octubre 2009, el recorrido fue así el siguiente:
- Sant Pau 28: Bernard-Marie Koltès, La noche justo antes de los bosques
- Ferran 19: Samuel Beckett, Esperando a Godot
- Plaça del Pi: poesías (una miembro del público leyó una poesía catalana)
- Petritxol 9 y 10: Philippe Minyana, Habitaciones
- Call 11: Joan Brossa

Exposición en La Rouge

La Rouge, el bar con la clientela más mezclada del Raval, se transforma durante 10 días en la sede del Festival Lilliput, y sirve de quiosco de información.
- Proyección en continuo de los cortometrajes de Lluís HereuDavid Casademunt, así como la captación de K.F. née en février de Katja Fleig (obra presentada en Les Champs Libres en Rennes en 2009), la obra Egolactante en pérdida de Javier Peñafiel, y el spot del Festival Lilliput.
- Exposición de fotografías del montaje de los Quioscos Lilliput.

© Patricia Ciriani
© Patricia Ciriani

© Patricia Ciriani
© Patricia Ciriani

© Patricia Ciriani
© Patricia Ciriani

Equipo


Dirección
Patricia Ciriani, directora
Manuel Delgado, coordinador científico


Equipo
Jordina Sangrà, producción arquitectónica
Patricia Hambrona, asistente de exposición
Yvonne Blanco, diseñadora gráfica


Y todos los amigos y voluntarios que con su tiempo, dedicación y entusiasmo han colaborado en el enriquecimiento del festival, trabajando en la producción del evento, tanto en prensa como en grafismo, o en asistencia a los artistas:

Isabel Abrego, Núria Belloc Rocasalbas, Elena Benigni, Tiziana Bianchi, Elisa Bruni, Guido Cancarini, Patricia Carrasco, Gloria Clavera, Susana Contreras, Pilar Cruz, Ariadna Fà, Jordi Fernández, Mercedes González de Garay, Liane Jorge, Jorge López, Pau Majó i Codina, José María Martínez, Laura Morales, Laia Muntaner, Fransi Nieto, Mélisande Plantey, Hortensia Ortún Rubio, Jean-Philippe Peynot, Sergio Pinto, Mélisande Plantey, Orieta Sánchez, Carmela Santoro, Olga Sanz, Manuela Sosa, Roberta Spagnolo, Areti Tzia, Nada Tozija Uzal, Janire Villaverde.

Este proyecto puso iniciarse en su principio gracias a la ayuda esencial de:

- los alumnos del Máster de Gestión del Patrimonio Cultural en la UB en 2007/2008: Adrián Soler Pastor, Mar Soteras, Silvia Rodríguez; y la compañera de otro máster Marta Marino.
- el que guió los primeros pasos en la web: Luís Torres Yepez
- las que acompañaron las primeras caminatas y entrevistas de quiosqueros:
Adrianna Wallis, Mélisande Plantey, Nana Carvalho.

Fuente primordial del proyecto: el libro editado desde el Instituto Catalán de Antropología por Joan Bestard Camps, y coordinado por Nadja Monnet, Les porteries a Barcelona: Entre l'espai públic i l'espai privat, Generalitat de Catalunya, Barcelona, 2006 (ver reseña).

Nuestros calurosos agradecimientos van a los que creyeron en el proyecto desde sus fundamentos teóricos, y nos ayudaron con valorados consejos y apoyo personal:

Martí Peran, profesor en la Universidad de Barcelona
Juan Eduardo López, director de Dies de Dansa
Fernando Marzá, Delegado de la Cultura en el Colegio de Arquitectos de Cataluña, Barcelona
Eduard Rodríguez i Villaescusa, Secretario del Colegio de Arquitectos de Cataluña, Barcelona
Leo Orellana, Coordinador del Programa SIRCHAL, París
Henri Ciriani, arquitecto, Francia/Perú

No hay comentarios: